Emaille reclameborden, tegenwoordig zie je ze bijna nergens meer. Grote ijzeren borden met een glanzend laagje emaille eroverheen waarop reclame ‘geschilderd’ stond voor bijvoorbeeld een fietsmerk. ‘Vroeger’ zag je veel van die borden in Europa. Ze waren overal te zien, ze waren bijvoorbeeld vastgemaakt aan de muren van winkels en op andere plekken waar veel mensen langs kwamen, zoals langs de kant van de weg. Daar kon je op opvallende plekken soms een hele serie verschillende emaille reclameborden naast elkaar zien die dan op de houten hekken van een weiland waren vastgemaakt.
Ook over deze emaille reclameborden werden in de Eerste Wereldoorlog de meest gekke dingen verzonnen. Toen het Duitse leger in augustus 1914 het buurland België binnen marcheerde wisten de mensen te vertellen dat ze zéker wisten dat er spionnen aan het werk waren die de Duitse soldaten hadden geholpen. Ze wisten héél zeker dat ‘spionnen’ achterop de borden met ‘Maggi-Soep’ reclame erop (jazeker, dat bestond toen ook al) geheime informatie geschreven hadden. Daarop stond dan in moeilijke en slecht herkenbare ouderwetse Duitse letters alle informatie van de omgeving die voor de soldaten belangrijk was.
Als de Duitse soldatencolonnes in aantocht waren gingen een paar officieren vooruit, schroefden snel de ‘Maggi-borden’ los om dan op de achterkant alle geheime informatie te lezen die de spionnen erop geschreven hadden. Deze onzinpraatjes gingen als een lopend vuurtje rond en – zoals altijd – geloven de mensen sneller ‘slecht nieuws’ dan ‘goed nieuws’. In Engeland in de voorsteden van Londen bestonden zelfs speciale ‘schroevendraaiersclubs’ die ’s avonds alle emaille reclameborden los schroefden om de achterkant te controleren (en daar waren helemaal geen Duitse soldaten!!)