Home » Columns » Het Baby’tje van Courbeck Loo

Het Baby’tje van Courbeck Loo

Duitse soldaat steekt baby WOI

In de Eerste Wereldoorlog zorgde een artikel in de Engelse krant Daily Mail voor grote boosheid bij de Engelse burgers. Het was het verschrikkelijk verhaal over een baby’tje dat opgeschreven was door kapitein Wilson, een journalist van die krant. Het baby’tje in dat verhaal zou supersnel bekend worden als de Baby van Corbeck Loo. Het Belgische baby’tje dat op het nippertje gered zou worden van de dood.

Iedereen wist in de Eerste Wereldoorlog dat de Duitsers in België de huizen in de brand staken en alles vernielden wat ze op hun weg tegenkwamen. Ook wist iedereen dat ze Belgische burgers in het wilde weg mishandelden, het maakte niet uit of het nu mannen, vrouwen, kinderen of bejaarden waren. Iedereen wist dat de Duitse soldaten het sadistisch leuk vonden om kleine kinderen en baby’s te vermoorden, want dát stond in de kranten en de bladen, dát werd thuis, op straat, op school en overal (door-)verteld – en geloofd!

In de buurt van het plaatsje Courbeck Loo hadden die Duitsers huizen en boerderijen geplunderd, vernield en in de brand gestoken. In één van die brandende huizen lag een klein hulpeloos baby’tje zonder ouders want die waren al door de Duitsers vermoord! Gelukkig kon het baby’tje op het nippertje gered worden anders was het levend verbrand of door de Duitsers vermoord. Hierover had de correspondent van de Daily Mail (Dagelijkse Post) een bericht geschreven.

Niet lang nadat het artikel in de krant had gestaan kreeg de correspondent een telegrafisch bericht. Op het hoofdkantoor van de Daily Mail waren heel veel brieven binnengekomen van mensen die medelijden hadden met de baby. Er waren meer dan 5.000 brieven binnengekomen en veel mensen wilden het arme kleine Baby’tje van Courbeck Loo graag adopteren. De krant vertelde aan kapitein Wilson dat hij er alles aan moest doen om ervoor te zorgen dat het baby’tje naar Engeland kwam.

Op het hoofdkantoor van de Daily Mail kwam steeds meer post binnen. Niet alleen brieven en kaarten, maar ook heel veel pakketjes met babykleertjes en andere spulletjes. Het hele kantoor werd bijna bedolven onder de pakketjes. Zelfs de oude koningin van Engeland, Koningin-moeder Alexandra, ging zich er mee bemoeien en stuurde ook babykleertjes. Maar wat er ook gebeurde…, er kwam géén baby’tje naar Engeland.

Wat de mensen in Engeland niet wisten, was dat de Baby van Courbeck Loo helemaal niet bestond! Kapitein Wilson, de correspondent van de Daily Mail had het verhaal helemaal zelf bedacht.

De krant had al een paar keer had gevraagd om een zielig verhaal over gruwelijke misdaden of over vluchtelingen, maar kapitein Wilson had daarover geen nieuws. Toen hij hoorde dat het kleine plaatsje Korbeek-Lo (vlak bij Leuven in Vlaams-Brabant) door de Duitse soldaten was veroverd dacht hij aan het restaurantje in die plaats waar hij altijd zo lekker gegeten had. Terwijl hij daarover zat na te denken begon hij een verhaal bij elkaar te fantaseren over een baby, Duitse soldaten, brand en moord. Zo maakte hij een fantasieverhaal dat de Daily Mail zo graag wilde hebben.

Hij had nooit verwacht dat het verhaal als een bom zou inslaan, maar nadat ook de Engelse Koningin-moeder op het leugenverhaal reageerde kon hij niet meer zeggen dat hij het hele verhaal uit zijn duim gezogen had. Zeggen dat je iedereen en de Koningin-moeder voorgelogen had kon natuurlijk niet en hij moest een nieuwe leugen bedenken om zichzelf daaruit te redden. Samen met een arts die Belgische vluchtelingen verzorgde sprak hij af dat de Baby van Coubeck Loo plotseling aan een erg besmettelijke ziekte overleden was. Het was zelfs zo besmettelijk dat een normale begrafenis onmogelijk was en dat daarom niemand in de buurt mocht komen.

Zo eindigde de leugen van de Baby van Courbeck Loo. De stapels babykleertjes en andere spulletjes werden door de vrouw van de Engelse propagandaminister Lord Northcliffe gebruikt om daarmee een kinderverzorgingstehuis op te zetten.

Een paar jaar ná de oorlog werd de leugen toch nog bekend. In 1922 werd hierover in de Amerikaanse krant New York Times een artikel geschreven. In het blad Crusader verscheen op 24 februari 1922 ook een artikel waarin kapitein Wilson, de oude correspondent van de Daily Mail, zélf vertelde hoe hij het verhaal bij elkaar gefantaseerd had.