Categoriearchief: Columns

De kinderen van groep 8 van basisschool de ‘Beukenborgh’ waren druk doende met hun rekentoets toen plotsklaps de deur van hun lokaal open zwaaide. Onder luid getetter en gesnuif rende een roze olifant de ruimte in, hij hield stil voor het digibord, keek in de verbaasde blikken van de kinderen die van schrik met tafel, stoel en al achteruit en tegen elkaar aan rolden.

“Tuuuut.. ik kom jullie even opvrolijken” zei de olifant. “Snuiffff .. tooeeeet,  maak een kring en zet de instructietafel in het midden ervan …. tuuuuttt… ik zal voor jullie de roze olifantendans doen”.. de leerkracht  zag de humor er wel van in, want zeg nu zelf, hoe vaak gebeurt het nu dat een roze olifant de klas instuift en aanbiedt om een dansje te doen?

Het duurde niet lang voordat alle kinderen zich in een kring rondom de twee instructietafels geschaard hadden. De kinderen van groep 7 die op het kabaal waren afgekomen hadden hun instructietafel uit het eigen lokaal meegenomen en schoven ook aan in de kring. “Tuuutttt, snuiiffff.. let nu goed op kinderen, ik dans de roze olifantendans voor jullie. Kijk en geniet er maar van.. tooeeettt” en lenig sprong de olifant via een krukje bovenop de tafels die vervaarlijk kraakten onder z’n gewicht. Hij begon ritmisch te stampen en te draaien met zijn roze olifantenheupen, sloeg zijn voorpoten tegen elkaar alsof hij een stel castagnetten vasthield en legde zijn roze olifantenhoofd in zijn nek. Als in trance ging z’n hoofd van links naar rechts waarbij zijn grote flappende roze olifantenoren heen en weer wapperden en zijn roze olifantenslurf kronkelend de lucht inzwaaide.. “Tuuutttt, snuiiffff, toooeeettt’

Hij was het stralend roze middelpunt van alle kinderen in het lokaal en ook zij die eerst buiten op het schoolplein speelden. Met hun neusjes gedrukt tegen het vensterglas keken zij nu met grote ogen naar hem en klapten, joelden, gilden … net als de kinderen van groep 7 en 8 en van alle kanten werd hij op de foto gezet. En toen… toen was de  roze olifantendans ten einde.. bezweet stapte hij van de tafels via het krukje weer op de grond, hief triomfantelijk zijn poten in de lucht en nam dankbaar het applaus in ontvangst. “Tuuuttt, snuuifff.. dank je wel, dank je wel…” terwijl hij naar de deur liep en zich weer net zo snel en plotseling uit de voeten maakte als hij gekomen was. Hij was het gesprek van de dag.

“Wie van jullie heeft er een  foto van genomen” vroeg de leerkracht van groep 8. “Ikke” riepen een kleine 40 kinderen in koor en door elkaar terwijl ze hun smartfoon in de hoogte hielden. “Weet je wat, stuur het naar het mailadres van de school, dan plaats ik ze allemaal op het digibord”  stelde de leerkracht voor. Binnen een uur werd de mailbox bijna overstroomd en niet veel later had de leerkracht het voor elkaar gebokst alle foto’s netjes naast en onder elkaar op het digibord te plakken.

Toen stelde hij een vraag waar alle kinderen verbaasd van opkeken: “welke foto is de enige echte foto van de roze olifant?” vroeg hij. “Huh, enige echte.. hoe bedoelt u?” Ze keken elkaar aan met vragende gezichten, begonnen te raden en te overleggen maar de kinderen kwamen er niet uit. “Kunt u het ons vertellen meneer?” vroegen ze op het laatst aan de leerkracht. “Jawel”.. zei hij “eigenlijk is het heel simpel. Er bestaat geen enige-echte-absolute-foto, de roze olifant staat op àlle foto’s maar wel onder een steeds andere invalshoek en positie genomen. Eigenlijk kun je zeggen dat alle foto’s samen de werkelijkheid weergeven en elke foto apart alleen die ene invalshoek en die ene positie”.

De kinderen keken elkaar aan en de meesten snapten het direct. “Weet je”.. zei de leerkracht “die roze olifant heb ik eigenlijk uitgenodigd als onderdeel van de geschiedenisles van vandaag. Wat je vandaag gezien en beleefd hebt is eigenlijk ook hoe je de geschiedenis zou moeten bekijken. Jullie leren allemaal dat Geschiedenis is wat het woord zegt, namelijk ge-schied-en-is, maar dat is absoluut maar de vraag want wát we zien, lezen en horen is vaak maar één plaatje. Als je wilt weten wat er wérkelijk gebeurt is moet je àlle plaatjes zien en alle verhalen lezen en horen. Want alleen in sprookjes bestaat…

Het Roze Olifantje